Πράσινο φως για φάρμακο από ινδική κάνναβη

Το δικαστήριο της πόλης Αβετσάνο, στην περιοχή Αμπρούτσο της κεντρικής Ιταλίας έδωσε το "πράσινο φως" στη χρήση φαρμάκου -που περιέχει ως κύριο συστατικό την ινδική κάνναβη- για θεραπευτικό σκοπό.

Η δικαστής Ελιζεμπέτα Πιεράτσι, με απόφασή της, ορίζει ότι πρέπει να επιτραπεί η χορήγηση, με έξοδα του εθνικού συστήματος υγείας, ενός φαρμάκου που παρασκευάζεται κυρίως με κάνναβη, σε ασθενή που πάσχει από πολλαπλή σκλήρυνση.

Ο συγκεκριμένος ασθενής είναι 43 ετών και ονομάζεται Μάρκο Ντι Πάολα. Είναι η πρώτη φορά που στην Ιταλία λαμβάνεται μια τέτοια απόφαση, καθώς έως τώρα όλες οι σχετικές περιπτώσεις είχαν αντιμετωπισθεί αρνητικά.

Το τοπικό υποκατάστημα του ιταλικού εθνικού συστήματος υγείας, "θα πρέπει να προμηθευτεί το συγκεκριμένο φαρμακευτικό σκεύασμα, διότι είναι το μόνο που μπορεί να περιορίσει τα συμπτώματα και τον πόνο του ασθενή", αναφέρεται στην απόφαση. Η δωρεάν χορήγηση, συνδέεται και με τις περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες του 43χρονου, ο οποίος ζει στην περιφέρεια της Λ' Άκουϊλα, η οποία πριν από ένα περίπου χρόνο είχε χτυπηθεί από καταστροφικό σεισμό 6.3 ρίχτερ.

Ο ιταλικός τύπος, δημοσιεύει σήμερα δήλωση του Ντι Πάολα, με την οποία εκφράζει "την ικανοποίησή του για τη νίκη αυτή, μια νίκη όλων όσων αναγκάζονται, εξαιτίας παράλογων απαγορεύσεων, να στερηθούν θεραπείες που μπορούν να απαλύνουν τον πόνο τους".

H απόφαση του δικαστηρίου ελήφθη σε κατεπείγουσα διαδικασία, (λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση του ασθενούς), βάσει του άρθρου 32 του ιταλικού συντάγματος, που διασφαλίζει το δικαίωμα του κάθε πολίτη να μπορεί να περιθάλπεται και να θεραπεύεται με τον καταλληλότερο τρόπο.

Σε ανακοίνωσή της, η Ένωση για τα Δικαιώματα των Ιταλών Καταναλωτών και Πολιτών Aduc, τονίζει σχετικά: "αναγκαζόμαστε και πάλι να διαπιστώσουμε ότι για να τύχουν σεβασμού τα δικαιώματα που θεσπίζει το σύνταγμα, ο πολίτης πρέπει τελικά να ακολουθήσει την δικαστική οδό".

Η λίμνη δεν είναι δεδομένη

Το νέο προεδρικό διάταγμα για την λίμνη που συζητιέται αυτό τον καιρό, όπως και η παλιότερη κοινή υπουργική απόφαση, αλλά και οι απόψεις που διατυπώνονται από διάφορους φορείς και από την τοπική αυτοδιοίκηση έχουν μια κοινή βάση σκέψης: ότι η λίμνη μας είναι δεδομένη.
Με αυτήν την αρχική σκέψη επεξεργάζονται απόψεις για την προστασία της και οι πιο τολμηροί προτείνουν σχέδια και προγράμματα για την αξιοποίησή της.
Δυστυχώς όμως η λίμνη πλέον δεν είναι δεδομένη. Τα σημάδια είναι φανερά. Τα μηνύματα απόλυτα σαφή. Ενδεικτικά: Η βιοποικιλότητα έχει περιοριστεί επικίνδυνα, τα ενδημικά είδη ψαριών εξαφανίστηκαν, η τροφική αλυσίδα υποχώρησε, η αλιευτική παραγωγή σχεδόν μηδενίστηκε, τα εμπορικά είδη ψαριών μειώθηκαν και τη θέση τους κατέλαβαν υπερπροσαρμοστικά είδη με μικρή εμπορική αξία και ανεξέλεγκτη φυσική αναπαραγωγή, στο ίζημα έχουν συσωρευθεί ανεπιθύμητες χημικές ενώσεις που εντείνουν τον ευτροφισμό, ενώ βαρέα μέταλλα ανιχνεύονται στην σάρκα των ψαριών και σε άλλους υδρόβιους οργανισμούς. Η λίμνη έχει περάσει στο ανώτερο επίπεδο ευτροφισμού. Έχει χάσει την αυτοκαθαριστική της ικανότητα και οι κυανοτοξίνες απειλούν το σύνολο του οικοσυστήματος αλλά και τις πολλές και αλληλοσυγκρουόμενες χρήσεις (αλιεία, ναυταθλητισμό, άρδευση, τουρισμό) που αναπτύσσονται ανεξέλεγκτα χρόνια τώρα.
Η κατάσταση αυτή οξύνεται στο βαθμό που οι εισροές συνεχίζονται, το ίζημα αυξάνεται, η περιφερειακή πίεση εντείνεται και τα μέτρα που λαμβάνονται δεν είναι ικανά να αλλάξουν την κατάσταση. Αν κανείς δε, λάβει υπόψη του την μελέτη του WWF το 2005, που υποστηρίζει ότι αν η παγκόσμια θερμοκρασία ανέβει κατά δύο βαθμούς Κελσίου οι βροχοπτώσεις στην Ελλάδα θα μειωθούν έως και 40%, μπορεί να κατανοήσει γιατί η λίμνη μας πλέον δεν είναι δεδομένη.
Ό,τι μέχρι χθες φαινόταν απίθανο και πολύ μακρινό σήμερα έχει γίνει άμεσο, απειλητικό και ίσως μη αναστρέψιμο.
Η λίμνη μας πρωτοπορεί στην αμφίβολη πορεία επιβίωσης μαζί με τα είκοσι ένα υδάτινα συστήματα της Μακεδονίας και της Θράκης για τα οποία επιστήμονες του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου εκτιμούν ότι η κατάρρευση τους δεν αποτελεί πλέον σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Θυμίζει δε κατά πολύ τους υγροβιότοπους του Αιγαίου που έχουν αλλοιωθεί επικίνδυνα και μερικοί από αυτούς κινδυνεύουν άμεσα.
Κατάρρευση του οικοσυστήματος δεν σημαίνει πλήρη εξαφάνισή του και διαγραφή από τον χάρτη. Σημαίνει ακόμη τον βιολογικό του θάνατο όπως συνέβη με την λίμνη Κορώνεια.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες τι νόημα μπορεί να έχουν οι μακροπρόθεσμοι σχεδιασμοί για περιφερειακή αξιοποίηση (ξενοδοχεία, πάρκα, δρόμους, κατοικίες, αθλητικά κέντρα και λιμανάκια); Τι νόημα μπορεί να έχουν οι ζώνες προστασίας, οι συντελεστές δόμησης, τα παρατηρητήρια πουλιών και τα κωπηλατοδρόμια;
Το πρόβλημα είναι ένα, ο υπερ-ευτροφισμός και αυτό κατά απόλυτη προτεραιότητα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η ανάγκη κατανόησης του, ενημέρωσης της κοινωνίας και λήψης συγκεκριμένων και μάλλον επώδυνων μέτρων είναι άμεση με την ελπίδα να επιβραδυνθεί η πορεία προς μια βιολογικά νεκρή Παμβώτιδα επακριβώς οριοθετημένης και στολισμένης περιφερειακά με ξενοδοχεία, λιμανάκια, κατοικίες και πάρκα.

«Όχι» στο βιοτεχνικό πάρκο

Η Β’ φάση του Ρυθμιστικού, για την παρουσίαση της οποίας τα Γιάννενα περιμένουν τους μελετητές μέσα στις επόμενες μέρες, δεν σταματά να προκαλεί αντιδράσεις. Η τελευταία είναι από τους κατοίκους του Ασβεστοχωρίου, οι οποίοι δηλώνουν αντίθετοι στη χωροθέτηση Βιοτεχνικού Πάρκου δίπλα στο χωριό τους.
«Με έκπληξη, αλλά και αγανάκτηση διαπιστώνουμε ότι για την περιοχή μας, η Β΄ Φάση που προ ημερών εστάλη στο Δήμο μας, διαφέρει ριζικά με εκείνη που είχε σταλεί προ μηνών, καθ’ όσον προτείνει ΒΙΟΠΑ δίπλα ακριβώς από το χωριό μας, νότια και νοτιοανατολικά αυτού» αναφέρουν μεταξύ άλλων οι κάτοικοι που αποστέλλουν την απόφαση της λαϊκής συνέλευσης και στην υπουργό Τίνα Μπιρμπίλη. Βέβαια υποστηρίζουν ότι «αλλάζουν χωροταξικοί σχεδιασμοί από τη μια μέρα στην άλλη» κάτι που δεν ισχύει σε ό,τι έχει να κάνει τις δύο «εκδοχές» της Β’ φάσης του Ρυθμιστικού. Η πρώτη, επί υφυπουργίας Σταύρου Καλογιάννη καταγγέλθηκε ως «αλλαγμένη», αποσύρθηκε με την αλλαγή της κυβέρνησης και αυτή που είναι τούτη τη στιγμή υπό διαβούλευση, είναι η πρόταση των μελετητών.
Οι κάτοικοι όμως τονίζουν ότι το θέμα είναι βασικά περιβαλλοντικό και ζητούν να απαλειφθεί η πρόταση για το πάρκο 1.000 στρεμμάτων δίπλα στο χωριό. Τονίζουν ιδιαίτερα την επιβαρυντική ύπαρξη της χωματερής της Δουρούτης, αλλά και της μονάδας παραγωγής ασφαλτομείγματος και επεξεργασίας αδρανών υλικών. «Είναι γνωστό ότι ακριβώς στη ρίζα του χωριού μας σχεδιάστηκε και περνάει η Ιόνια Οδός, με ό,τι αυτό σημαίνει από πλευράς περιβαλλοντικών επιπτώσεων, δηλαδή καταλήξαμε μια περιοχή η οποία περικλείεται κυριολεκτικά από δραστηριότητες με σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις για το χωριό μας, οι οποίες δεν αφήνουν πλέον κανένα περιθώριο ανάπτυξης και προοπτικής» αναφέρουν.

Πρόβλεψη για κατοικίες

Ένα άλλο, «παράλληλο» θέμα είναι ότι οι κάτοικοι του Ασβεστοχωρίου σε συνεργασία με τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας θέλουν να χτίσουν Εργατικές Κατοικίες σε 100 στρέμματα δημοτικής έκτασης, τα οποία καλύπτονται όμως από το Πάρκο που προτείνει το Ρυθμιστικό. Οι κατοικίες προβλέπονται από το Σχέδιο Οικιστικής Οργάνωσης Ανοιχτής Πόλης του δήμου Μπιζανίου το οποίο είναι μεν σε ισχύ αυτή τη στιγμή, όπως όμως και σε άλλες περιοχές έχει αρκετές διαφορές από το Ρυθμιστικό. Οι κάτοικοι του Ασβεστοχωρίου προσθέτουν και το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν οι κτηνοτρόφοι της περιοχής, εάν τελικά γίνει το Πάρκο, καθώς θα χαθούν εκτάσεις βόσκησης που σήμερα χρησιμοποιούνται κανονικά για τα κοπάδια ζώων, αλλά και το γεγονός ότι στην περιοχή υπάρχουν πολλές γεωτρήσεις από τις οποίες παίρνουν νερό το Ασβεστοχώρι και γειτονικές περιοχές.

από www.agon.gr